Vervolg Oostkust

Hoi allemaal!

Zoals beloofd hier het vervolg van de oostkusttrip. Bij het vorige reisverslag was ik gestrand in het regenachtige Noosa. Na deze kleine teleurstelling was daar Fraser Island om ons op te vrolijken. Dit is het grootste zandeiland van de wereld, waar verschillende tours naartoe te boeken zijn. Wij hadden gekozen voor een tour waarmee je met een 4WD jeep over het eiland crost. Manon had ervoor kunnen zorgen dat ze haar datum van de tour kon wijzigen zodat ze gezellig bij ons in de jeep zat. Na de briefing, die ons volledig gerust had gesteld vanwege de foto's van gecrashte jeeps, vliegtuigen die pal voor je auto kunnen landen en dingo's die je voorraad eten voor deze dagen kunnen stelen, werd de indeling van de jeeps bekend gemaakt. Wij zaten met acht meiden (twee Canadese, twee Engelse en wij vier 'Dutchies'), wat ons bekend deed staan als de 'Girls car'. Wellicht bedacht door de aanwezige mannen met enig cynisme, wat geheel onterecht was natuurlijk. Met de volume knop volledig naar rechts gedraaid en acht mee blèrende inzittenden gingen we op naar dit paradijs. Zo gaaf om gewoon op het strand te crossen, af en toe een inkomende golf te vermijden en uiteraard uitkijken voor de eventueel landende vliegtuigen. Het verharde strand werd hier de snelweg genoemd, waar je maximaal 80 mag rijden, best een vreemde gewaarwording. Om de beurt mochten we rijden, wat wel even wennen is om met je linkerhand te schakelen, maar wat een ervaring! De weergoden waren ons deze dagen gelukkig wel goed gezind, want van de regen was geen enkel spoor meer te bekennen. Waarvoor mijn grote dank, want de zon maakt het hier allemaal zo ontzettend mooi!

Gedurende de trip hebben we verschillende mooie plekken gezien, waarvan Lake McKenzie toch wel een van mijn favoriete was. Een helder blauwe lake ergens in het midden van het eiland waar we ook even gezwommen hebben. Ook Indian Heads was echt heel gaaf. Dit is het noordelijkse puntje van het eiland, waar je na een korte klim het hele eiland kan overzien. Een Japans scheepswrak, wat we ook nog hebben bezocht, liet blijken dat de Jappen gelukkig toch niet héél de wereld kunnen overnemen, Fraser hebben ze in ieder geval niet gehaald. De camping was iets minder romantisch. Ik kan zeggen dat we inmiddels al aardig wat gewend zijn, maar dit is het beschrijven toch wel waard. Een keuken waar de etensresten overal te vinden zijn, leven uit de auto omdat de dingo's je inboedel aardig kunnen vermageren (ze komen echt op alles af; van eten, tot shampoo en douchegel) en slapen op 'matjes' (lees: de grond) waardoor je dit het liefst zo lang mogelijk uitstelde. Maar ondanks dat we de camping tot Camp Horrible hebben bekroond, was het Fraser avontuur echt een van de hoogtepunten van de Oostkust.

Terug op het vaste land hebben we nog twee nachten in Rainbow Beach doorgebracht. Hier hebben we lekker bijgeslapen en zijn we een middag gaan sandboarden; met een mini surfplankje van een mega zandheuvel af boarden. Best gaaf om te doen! M'n camera vond het íets minder leuk, waardoor de kuren die het al had nog wat versterkt werden. Vanaf hier zijn de fotomomentjes dan ook wat beperkter geworden.

Vanuit Rainbow Beach hadden we een 5,5 uur durende rit naar Agnus Water, een plaatsje naast Town of 1770. Dit is de plek waar James Cook, ontdekker van Aussie, voor de tweede keer aan land kwam in het jaar, je raadt het al, 1770! Hier hebben we een stop gemaakt voor de Scooteroo Tour. Dit was ook echt weer een geweldige ervaring! Op motor-look-a-like brommertjes crosten we met zo'n 60 km/h door Town 1770. De ervaring werd compleet gemaakt door de leren jacks die we aankregen en de Harley crew die ons begeleidde. De tour eindigde bij een plek waar we heel mooi de zonsondergang hebben kunnen zien onder het genot van de béste patat die ik tot nu toe gegeten heb..!

Die avond moesten we weer op tijd terug bij het hostel zijn, want een volgende busrit stond ons alweer te wachten. Deze keer weer een nachtrit van tien uur, dus dat was weer even een brak nachtje. De volgende ochtend werden we wakker in Airlie Beach, een gezellig klein dorpje aan het strand waar ons volgende hoogtepunt stond te wachten: Whitsunday Islands! Een eilandengroep met hele mooie koraalriffen, waardoor het onderwaterleven heel bijzonder is. We hebben drie dagen en twee nachten doorgebracht op de boot Wings, een super mooie catamaran met een hele leuke crew en 25 andere super gezellige medereizigers van allemaal ongeveer dezelfde leeftijd. Heel bijzonder om op een boot dag en nacht door te brengen. We sliepen in kleine cabines op hele smalle bedjes en door het dobberen op het water werd je eigenlijk in slaap gewiegd om de volgende ochtend ietwat misselijk weer wakker te worden. De eerste dag op de boot hebben we op verschillende plekken gesnorkeld waar we ongeveer de hele cast van 'Finding Nemo' hebben gespot, maar Nemo zelf hield zich helaas goed verstopt. Dag twee van de tour gingen we naar Whithaven Beach, hét paradijs van de Whitsundays, want wat is dit mooi! Een eiland middenin de Whitsundays met extreem wit en dun zand en super helder en blauw water. Doordat de zandbanken verschillende vormen aannemen, worden er hele mooie patronen gevormd. Wát een plaatje was dat! Hier op het strand weer de nodige foto's geschoten. Een van de crewleden had een potje Vegemite (heel vies, typisch Australisch broodbeleg) meegenomen en hier zijn wat hilarische foto's mee gemaakt (ik zal ze proberen te uploaden).

Eenmaal weer terug in Airlie Beach kregen we nog een verassende show van Clayton, een van de crew leden. Hij dacht even charmant van de boot te springen en de trossen aan wal te binden. Helaas voor hem, en geweldig voor ons, ging dit níet helemaal goed. Het touw bleek iets langer dan ingeschat waardoor hij ons een 'spetterende' water-afscheidsshow cadeau heeft gedaan! Een goeie afsluiter van een super avontuur! 

In Airlie Beach hebben we nog even onze zeebenen de rust kunnen geven, want we bleven er nog twee nachtjes. Hier hebben we nog een heel gezellig marktje bezocht waar goedbedoelde prulletjes verkocht werden. 's Avonds nog aangevallen door een gekko die plots uit de lucht kwam vallen en plat op mijn been belandde. Ik schrok me rot waardoor Charlotte, Ier en Rianne (een meisje uit het hostel) ook zo schrokken, waardoor de drankjes letterlijk door de lucht vlogen. Oeps.. Hier in Airlie heb ik besloten mijn trip in Australië met een paar dagen uit te stellen, omdat ik nog een surfcamp van drie dagen heb geboekt. Nóg iets om naar uit te kijken! 

Na Airlie uitgezwaaid te hebben, gingen we op weg naar Magnetic Island. Een eiland dat zijn naam te danken heeft aan het feit dat het volgens James Cook een magnetisch effect had op zijn kompas. Hier werden we meteen voorgesteld aan de cycloon Ita, die wellicht de tweede nacht van ons verblijf langs kon komen. Om er maar niet al te veel mee bezig te zijn, hebben we deze avond gezellig deelgenomen aan de full moon party die bij het hostel plaatsvond. Wat een happening! Blijkbaar is dit een heel bekend fenomeen, want men komt overal vandaan om dit mee te maken. Ik moet ook wel zeggen, ze maken er echt wat van. Enorme bars, goeie muziek en entertainment de hele avond door. De volgende dag werden we alleen iets minder leuk wakker, want onze bus die we die dag zouden nemen was gecanceld vanwege de cycloon. Zaten we dan op een eiland waar verder weinig te doen was en we in houten hutjes sliepen die Ita zo mee kon nemen. Zo snel mogelijk hebben we in Townsville, het vaste land, een hostel geboekt waar we de nachten zouden 'onderduiken' voor Ita. De berichten werden van kwaad tot erger; windstoten van 300 km/u, dorpen die geëvacueerd werden en daken die door de lucht vlogen. Hierdoor werd de bus voor nog meer dagen gecanceled, ja Ita heeft aardig wat roet in het eten gegooid. Aangezien we een strakke planning hadden en onze hostels en tours voor Cairns al geboekt waren, moesten we een oplossing bedenken. Om dit niet allemaal in de prullenbak te gooien, hebben we maar een vliegticket geboekt van Townsville naar Cairns. En dan praten we over een vluchtje van 55 minuten, maar we kwamen in Cairns!

Eenmaal in Cairns gearriveerd viel het gelukkig mee wat Ita heeft achter gelaten. De vleermuizen hingen in ieder geval nog allemaal in de bomen. Zoveel, je zag door de vleermuizen de boom bijna niet meer..! Echt ongelofelijk. Toen we bij het hostel kwamen zagen we opeens een dikke rij staan op het tijdstip dat de bus, die dus gecanceld was, aan zou komen in Cairns. Ons vermoeden werd op dat moment bevestigd; de bus reed dus toch wél..! Even een baalmomentje, want wij waren hier totaal niet van op de hoogte gesteld en dit had ons een vliegticket bespaard. Maar dit mocht de pret niet drukken, want we hebben de drie dagen in Cairns volop genoten. We waren uitgenodigd op het eten door Jeanette, de nicht van Karien, met wie ik al een tijdje contact had. Een hele bijzondere ervaring, want we werden behandeld als god in Frankrijk. Eric, de zoon van Jeanette, kwam ons ophalen bij het hostel om naar Kuranda te gaan. Een heel mooi dorpje middenin een regenwoud en een half uurtje bij Cairns vandaan. We wisten niet precies wat ons te wachten stond, want Jeanette had alleen gezegd dat ze deze avond voor zo'n vijftien andere mensen moest koken. En natuurlijk was het geen probleem als er nog drie bij kwamen, dat gaat zo makkelijk hier in Australië. Na een aardig ritje door de bergen en het regenwoud sloegen we af een hobbelig weggetje op, alsof we naar the middle of nowhere reden. En opeens stonden daar drie grote gebouwen, waarvan één diende als de centrale ruimte waar wij gingen eten. Binnen liepen al aardig wat mensen rond en er kwamen nog heel wat mensen bij. Onderweg had Eric al een beetje uitgelegd wie er, naar ons idee, op het eten kwamen. Grotendeels waren het oud-Nederlanders die naar Australië verhuisd waren. Pas toen we daar kwamen werd het duidelijk hoe het allemaal in elkaar zat. De drie grote gebouwen zijn opgedeeld in units, waar de mensen in wonen. Je kan het vergelijken met een gemeenschap waar iedereen voor elkaar zorgt, met zowel oudere echtparen als jonge gezinnen. Iedereen leeft samen als een grote familie. Elke dag wordt er met elkaar ontbeten en avond gegeten, waar ieder om de beurt voor moet zorgen. Heel bijzonder om dit te zien, alles gaat zo gemoedelijk en het lijkt net een grote familie en zo werden wij ook ontvangen. Jeanette, Eric en Maria (de dochter die er ook was) wonen even verderop, maar horen er wel helemaal bij. Jeanette had samen met nog iemand heerlijk gekookt en tijdens het eten hebben we veel mensen gesproken, iedereen even aardig en geïnteresseerd. Voornamelijk Ben, ik gok de oudste binnen de 'familie', heeft veel verteld over hoe alles in elkaar stak. Nadat we helemaal verwend waren met lekker eten en allerlei hebbedingetjes gekregen van Ben's kunstwerken (hij kan echt heel mooi schilderen!), deden we nog een spel met z'n allen en toen was het tijd om naar huis te gaan. Helaas moesten we het aanbod om de volgende dag weer te komen eten afslaan, omdat we een tour hadden. Maar wat een bijzondere ervaring om deze ontzettend lieve mensen te leren kennen! 

De laatste dag in Cairns hadden we een boottour door The Great Barrier Reef, een van de mooiste plekken om te snorkelen en te duiken. En daar was niks aan gelogen, want de koraalriffen waren echt prachtig!. And finally we found Nemo!!! Ook ben ik nog getuige geweest van een iets minder gezellige aangelegenheid; vlak voor m'n neus verscheen een barracuda (soort haai) die een onschuldig visje van een aardig formaat even als diner wist te verorberen. Ondanks dat deze vis geen gevaar vormt voor ons mensen zwom ik toch maar snel terug naar de boot. 

's Avonds hadden we een afscheidsdiner met Manon, want die gingen we vanaf Cairns helaas niet meer in Australië tegenkomen. Na het eten ons ritueel voor de laatste keer herhaald; een 30 cent dollar ijsje bij de Mc Donalds..! Een van de weinige dingen wat goedkoper is in Australië dan in Nederland. En hiermee sloten we onze oostkusttrip op een gepaste manier af! 

Ik loop inmiddels iets achter met de verslagen, inmiddels heb ik namelijk ook alweer Adelaide en The Outback achter de rug. Dus ik zal proberen dit binnenkort ook op papier te zetten.

Veel liefs!