The Outback!

Hoi allemaal! 

Inmiddels is de Oostkust alweer een paar weken geleden en heb is de outback ook al achter de rug. Na Cairns zijn we (Charlotte, Ier en ik) namelijk naar Adelaide (het zuiden van Australië) gevlogen. Een stad die een beetje deed denken aan Nederland. Met gemiddeld 18 graden was het er een stuk kouder en de stad was 'flat as a pancake' zoals ze dat hier zeggen. Dat maakte het ook mogelijk om er te fietsen en je komt er dan ook veel wielrenners tegen. Ook wij hebben bij het hostel een fiets gehuurd, dat was wel weer even wennen na ruim 4,5 maand..! Verder hebben we in Adelaide nog een museum bezocht, die in Australië overigens vrijwel allemaal gratis zijn. Dat is dan ook de reden dat we er überhaupt terecht zijn gekomen moet ik eerlijk toegeven...  We vonden het strand iets interessanter en zijn dan ook met de tram naar de kust gereden. Allemaal gezellige terrasjes die bommetje vol zaten. Op de dag dat wij erheen gingen waren er toevallig allemaal activiteiten, wat ons bezoekje extra leuk maakte! 

Vanuit Adelaide stond ook onze outback tour van zes dagen gepland. We waren al voorbereid op vroeg opstaan dankzij ervaringen van anderen. Toch viel dat wekkertje om 05.30 uur alsnog behoorlijk tegen..! Maar onze tourguide maakte een hoop goed. Leith was echt een van de beste die we konden hebben! Heel enthousiast en met een béétje ADHD, maar dat konden we wel gebruiken om ons wakker te houden als we elke keer zo vroeg op moesten. Ook de groep was echt super gezellig, bestaande uit 21 personen met allemaal verschillende nationaliteiten; Amerikaans, Chinees, Zwitsers, Oostenrijks, Engels, Iers, Frans, Duits (die zitten hier overigens echt overal) en wij 'Crazy Dutchies'. Waar die benaming voor Nederlanders toch vandaan komt..

De eerste stop van de tour was meteen al goed; Taylors Winery! Weliswaar om half 10 's ochtends, maar dat maakte niet uit. We hadden er tenslotte al aardig wat uurtjes op zitten. Vervolgens zijn we doorgereden naar Stony Creek, waar onze eerste overnachting was. Hier hebben we snel de spullen gedropt om vervolgens een korte wandeling te maken bij Mount Remarkable, een gebied met allemaal rotsen die me deden denken aan The Lion King. Alvast een voorproefje op de musical die ik een week later ging bezoeken in Sydney..! Daarna terug naar Stony Creek om te eten en te overnachten. Het eten was overigens de hele tour echt top! We hadden het geluk dat Leith zijn roeping als kok heeft gemist en ons daardoor van echt de beste maaltijden heeft voorzien. Deze avond was ook onze eerste ervaring met de swag: een water- en winddichte slaapzak met een dun matrasje erin. Hierin sliepen we vier van de vijf nachten gedurende de tour. Het kampvuurtje werd aangestoken en de swags werden eromheen uitgerold. Echt een geweldige ervaring om op deze manier middenin de outback, in de buitenlucht, tussen de dingo's en onder de sterrenhemel te slapen. De eerste nacht was behoorlijk koud, maar naarmate we meer de outback in gingen, liep de temperatuur steeds verder op.

Dag twee van de tour ging om 05.00 het wekkertje en hebben we vooral heel veel gereden. Verdwalen met de auto is hier overigens heel lastig, er is namelijk maar één snelweg en die gaat van Adelaide naar Alice Springs. Er moest 600 km worden afgelegd, waarvan je 250 km achter elkaar echt niets anders tegenkomt dan rood zand en wat droge struiken; the real outback! Voordat je dit deel gaat rijden moet je dan ook echt tanken, want tankstations ontbreken ook. De volgende bestemming was Coober Pedy, de opaalhoofdstad van de wereld. Vanwege de extreme hitte die hier heerst, leeft men voornamelijk onder de grond. Ook wij hebben hier in een hostel onder de grond geslapen, beetje stinken deed het wel, maar het was er lekker koel! Hier hebben we ook voor het eerst ons sexy vliegennet gebruikt. Een netje voor over je hoofd die je beschermt van de vele vliegen die er zijn. Je kan niet eens normaal eten want je hebt zo een vlieg of vijftig tussen je maaltijd zitten. Wij hadden het geluk dat het geen zomer was, want dan scheen het nog veel erger te zijn... 

De volgende dag konden we heerlijk uitslapen tot 06.00 uur. Weer moesten er aardig wat km worden afgelegd richting het Uluru/Kata Tjuta national park, ook wel The Red Centre genoemd. Hier bevinden zich middenin een enorm vlak gedeelte twee grote rotsformaties; De Uluru en Kata Tjuta. Beide rotsen staan bekend om de mooie zonsopgang en zonsondergang, omdat ze dan continu van kleur veranderen. In 1985 is dit grondgebied door de regering terug gegeven aan de aboriginals (de oorspronkelijke bewoners van Australië) nadat het was ingepikt door de blanken. Om het vervolgens weer terug te leasen om het vrij te geven voor toerisme. 

Onderweg hebben we zelf hout moeten sprokkelen voor het kampvuur van de avond. Wegens ruimtegebrek in de trailer, moest de hele boel even gereorganiseerd worden, wat ertoe leidde dat alle swags tussen onze stoelen terecht kwamen in het busje en het een hele uitdaging was om weer op je plek terecht te komen. Met deze extra airbags reden we door naar de camping vanwaar we uitzicht hadden op beide rotsen en hier een hele mooie zonsondergang hebben bekeken. 

De volgende ochtend stond er een zonsopgang op het programma, wat betekende dat we om 05.15 uur weer op moesten. Vervolgens hebben we een wandeling van 7,5 km gedaan over en tussen de rotsen van Kata Tjuta. Het is maar goed dat we hier vroeg aan begonnen waren, want voor het echt heet werd hadden we de zwaarste klim gehad. Hier werd ook duidelijk waar de naam Kata Tjuta voor staat. Dit is een aboriginal naam dat 'vele hoofden' betekent. Het zijn namelijk allemaal hoofdvormige rotsen die op, naast en tegen elkaar liggen. De dag werd afgesloten met weer een zonsondergang bij de Uluru, maar dan vanaf een ander uitzichtpunt om hem vervolgens de volgende dag ook weer op te zien komen. Dit resulteerde in een stuk of tig foto's van een rots in de middle of nowhere, dus er moet nu wel een goeie bij zitten..! Dit keer gingen we op de plek van de zonsopgang ook ontbijten, wat het wel extra bijzonder maakte. De derde wandeling van 10,6 km rond de Uluru stond erna op de planning. Helaas hadden we net Kate en William misgelopen, die twee dagen ervoor op deze plek waren. 

De laatste bestemming, voor we in Alice Springs zouden eindigen, was Kings Canyon. Een kloof ten zuidwesten van Alice Springs met 300 meter hoge oranje rotswanden. Hier hebben we de laatste wandeling gemaakt met allemaal uitzichten over het ravijn. Na de loop gingen we op weg naar de eindbestemming; Alice Springs! Een stad in het midden van Australië, wat oorspronkelijk alleen is ontstaan om connectie te kunnen maken tussen Darwin, helemaal in het noorden van Australië, en Brisbane, het zuid-oosten van Australië. Hier wonen de meeste aboriginals, de oorspronkelijke inwoners van Australië. En ik denk dat ik nu weet waarom hier al die vliegen zitten, want jee wat stinken die mensen! En het enige wat ze doen is een beetje rondhangen, alcohol drinken, ruzie maken en benzine snuiven. Ze hoeven verder ook vrij weinig te doen, want ze krijgen een uitkering van de regering waar ze van kunnen leven. Dit krijgen ze als een soort vergoeding omdat 'de blanken' hun land hebben ingepikt. Er zijn wel maatregelen getroffen om het alcoholgebruik te verminderen. Zo zijn de alcoholprijzen erg hoog en is er een limiet op de hoeveelheid drank die er per persoon mag worden aangeschaft. Maar of het werkt... 

Alice Springs was de eerste plek in Australië waar we ons dan ook niet veilig voelde en dat bleek terecht. Ons werd ook afgeraden om 's avonds in het donker over straat te lopen, al helemaal niet alleen. We hebben ze zien herrie schoppen en zelfs een moeder stenen zien gooien naar haar kind. Echt te belachelijk voor woorden wat die mensen allemaal doen! Waarschijnlijk is het allemaal uit pure verveling en ik ben heel benieuwd of dit in de toekomst ooit nog gaat veranderen... Gelukkig bleven we maar twee nachtjes in Alice, waarvan we het grootste deel nog met de groep zijn opgetrokken.

En dat was The Outback alweer! Ik vond dit wel echt een van de meest bijzondere plekken van Australië. Zo anders dan de rest en vooral de manier hoe we er hebben overnacht en de leuke groep hebben de ervaring extra goed gemaakt. Met nog een ruim weekje in Australië na de outback (die er inmiddels ook al opzit, maar wat ik nog niet heb beschreven) is het allemaal zo snel gegaan. Na de outback had ik gelukkig nog wat dingen om naar uit te kijken voor de reis naar huis plaats zou vinden, dus die zal ik ook nog even updaten.

Tot snel!XX